Son kalemde yıkıldı,
Şimdi sözlerim yenik birer savaşçı.
Kelimelerim başı öne düşmüş ilkel silahlar.
Son kalemde kırıldı,
Şimdi kağıtlar ilmek,
Ellerim sandalye,
Kendi kendimin ipini çekiyorum,
Ardımda yüzyıl biriktirdiğim günahlar.
Şimdi aralayıp bir hayal kapısını,
Düşlerden ülkeler kuruyorum.
Yazıp sildikçe ömrümün tahtasını,
İçime ermiş nefesi çekiyorum.